Bazen öyle geceler olur ki, karanlıkları asla bitmez. 1990 yılının 20 Ocak gecesi, Azerbaycan halkı için öyle bir geceydi. O gece sadece şehirler kararmadı, aynı zamanda kalpler de yasa boğuldu. 
Ama o gece tarihe altın harflerle yazıldı – kanla, gözyaşlarıyla, kayıplarla. 
Halkın Umutlarını Boğan Kurşunlar
O gece Bakü’nün sokaklarında tanklar ilerliyordu. Top ve tüfek sesleri şehrin sessizliğini boğuyordu. İnsanlar korkmuştu, ama geri çekilmiyorlardı. Sovyet Ordusunun vahşetine rağmen halkın kalbinde bir umut vardı – özgürlük umudu.
20 Ocak gecesi kan aktı – masumların kanı, özgürlük için savaşanların kanı.
Kucağındaki bebeğiyle kurşunlardan kaçan annelerin gözyaşları, toprağa karıştı. 
O toprak o an kendi sesini buldu. Azerbaycan halkı bir kez daha boyun eğmeyeceğini dünyaya kanıtladı.
Bir Ailenin Kaybettikleri
Gecenin karanlığı, şehitlerin kanıyla aydınlandı. Ferman, İlahə, Rafiq... O gece yüzlerce ailenin evi boş kaldı. Bazıları oğlunu, bazıları babasını, bazıları ise eşini kaybetti.
Her şehidin ardında gözyaşlı anneler, babasız kalan çocuklar kaldı. 
Bir annenin feryadı, gecenin karanlığını yırtıyordu: "Oğlum, seni okula gönderdim, şehit olmaya değil! Kanını böyle mi yerde bırakacaklardı? Sen bu toprakları korumak istiyordun, ölmek değil!"
Bu feryat, sadece bir annenin değil, tüm halkın feryadıdır. Ama bu ağıtla birlikte halkın iradesi de yükseldi, gururu da arttı.
Şehitler – Sonsuza Kadar Yaşayanlar
O gece Azerbaycan halkı sadece şehitlerini değil, yıllarca biriktirdiği acılarını, öfkesini ve özgürlük mücadelesini de şehitlerin kanıyla mühürledi. Şehitler Mezarlığı’na akan insan seli susmuyordu.
Herkes, hayatından birini bulabilmek için başını kara toprağa eğmişti. 
Bir baba, oğlunun mezarı önünde susuyordu. Çünkü gözyaşlarıyla değil, sadece gururla konuşabilirdi: "Sen özgürlük istiyordun, oğlum. Şimdi bak, halkın senin adını sonsuza kadar yaşatacak. Bu toprak senin kanını unutamaz."
Karanlıktan Doğan Güneş
20 Ocak halkımız için karanlık bir geceydi, ama o gecenin sabahı tarihe kırmızı harflerle yazıldı. Her damla kan, her bir şehit, halkın özgürlük kapısını araladı. Sovyet rejimi bizi korkutmak istedi, fakat tam tersine o gece Azerbaycan halkını daha da güçlendirdi.
O günkü kurbanlar bizim için sadece bir tarih sayfası değil. Onlar bizim özgürlük bayrağımız, bağımsızlığımızın taş sütunlarıdır. Onların ruhu bugün her birimizde yaşıyor, çünkü onlar bu topraklara hayatlarını adadılar.
Bu Günü Unutmayalım
Her 20 Ocak sabahı, şehitlerimizi hatırlamanın değil, onları yaşatmanın ve anılarına sadık kalmanın günüdür.
Onların fedakarlıkları bize özgürlük verdi, ancak onların hatırası bizden sorumluluk talep ediyor.
Sevgili şehitlerimiz, bu halk sizi unutmayacak. Siz bu toprağın kalbinde sonsuza kadar yaşayacaksınız. Çünkü döktüğünüz kan, bu vatanın damarlarında dolaşıyor.
Ve biz her zaman sizinle gurur duyacağız. 
Bugün Bakü’nün sokaklarında herhangi bir özgürlük türküsü çalınıyorsa, o şehitlerin ruhundan doğan bir türküydür.
Her bir aydınlık sabah, sizin canınızla yazıldı. 20 Ocak, bizim kanlı hafızamız
dır ve bu hafıza asla silinmeyecek!
Ama o gece tarihe altın harflerle yazıldı – kanla, gözyaşlarıyla, kayıplarla. Halkın Umutlarını Boğan Kurşunlar
O gece Bakü’nün sokaklarında tanklar ilerliyordu. Top ve tüfek sesleri şehrin sessizliğini boğuyordu. İnsanlar korkmuştu, ama geri çekilmiyorlardı. Sovyet Ordusunun vahşetine rağmen halkın kalbinde bir umut vardı – özgürlük umudu.
20 Ocak gecesi kan aktı – masumların kanı, özgürlük için savaşanların kanı.
Kucağındaki bebeğiyle kurşunlardan kaçan annelerin gözyaşları, toprağa karıştı. O toprak o an kendi sesini buldu. Azerbaycan halkı bir kez daha boyun eğmeyeceğini dünyaya kanıtladı. Bir Ailenin Kaybettikleri
Gecenin karanlığı, şehitlerin kanıyla aydınlandı. Ferman, İlahə, Rafiq... O gece yüzlerce ailenin evi boş kaldı. Bazıları oğlunu, bazıları babasını, bazıları ise eşini kaybetti.
Her şehidin ardında gözyaşlı anneler, babasız kalan çocuklar kaldı. Bir annenin feryadı, gecenin karanlığını yırtıyordu: "Oğlum, seni okula gönderdim, şehit olmaya değil!
Kanını böyle mi yerde bırakacaklardı? Sen bu toprakları korumak istiyordun, ölmek değil!"Bu feryat, sadece bir annenin değil, tüm halkın feryadıdır. Ama bu ağıtla birlikte halkın iradesi de yükseldi, gururu da arttı.
Şehitler – Sonsuza Kadar Yaşayanlar
O gece Azerbaycan halkı sadece şehitlerini değil, yıllarca biriktirdiği acılarını, öfkesini ve özgürlük mücadelesini de şehitlerin kanıyla mühürledi. Şehitler Mezarlığı’na akan insan seli susmuyordu.
Herkes, hayatından birini bulabilmek için başını kara toprağa eğmişti. Bir baba, oğlunun mezarı önünde susuyordu. Çünkü gözyaşlarıyla değil, sadece gururla konuşabilirdi: "Sen özgürlük istiyordun, oğlum.
Şimdi bak, halkın senin adını sonsuza kadar yaşatacak. Bu toprak senin kanını unutamaz."Karanlıktan Doğan Güneş
20 Ocak halkımız için karanlık bir geceydi, ama o gecenin sabahı tarihe kırmızı harflerle yazıldı. Her damla kan, her bir şehit, halkın özgürlük kapısını araladı. Sovyet rejimi bizi korkutmak istedi, fakat tam tersine o gece Azerbaycan halkını daha da güçlendirdi.
O günkü kurbanlar bizim için sadece bir tarih sayfası değil. Onlar bizim özgürlük bayrağımız, bağımsızlığımızın taş sütunlarıdır. Onların ruhu bugün her birimizde yaşıyor, çünkü onlar bu topraklara hayatlarını adadılar.
Bu Günü Unutmayalım
Her 20 Ocak sabahı, şehitlerimizi hatırlamanın değil, onları yaşatmanın ve anılarına sadık kalmanın günüdür.
Onların fedakarlıkları bize özgürlük verdi, ancak onların hatırası bizden sorumluluk talep ediyor.Sevgili şehitlerimiz, bu halk sizi unutmayacak. Siz bu toprağın kalbinde sonsuza kadar yaşayacaksınız. Çünkü döktüğünüz kan, bu vatanın damarlarında dolaşıyor.
Ve biz her zaman sizinle gurur duyacağız. Bugün Bakü’nün sokaklarında herhangi bir özgürlük türküsü çalınıyorsa, o şehitlerin ruhundan doğan bir türküydür.
Her bir aydınlık sabah, sizin canınızla yazıldı. 20 Ocak, bizim kanlı hafızamızdır ve bu hafıza asla silinmeyecek!
